ایستگاه مرکزی راه آهن بانکوک در ناحیه Pathum Wan بانکوک قرار دارد و به طور غیر رسمی با نام Hua Lamphong شناخته می شود. این اسم را معمولا محلی ها و مسافر ها استفاده می کنند و روی نقشه های راهنما و سفر هم به همین نام شناخته می شود
نام اصلی ایستگاه مرکزی راه آهن بانکوک چیست؟
اسم اصلی این ایستگاه به صورت Sathani Rotfai Krung Thep است. Krung thep (کرانکتپ) در زبان تایلندی همان بانکوک است. معمولا از این ایستگاه در جاهای دیگر تایلند و در تابلوهای راهنمای داخل ایستگاه های قطار به صورت Krungthep نام می برند. بنابراین اگر Lamphong را در دفترچه های راهنما یا نقشه پیدا نکردید به دنبال Krungthep بگردید.
معماری ایستگاه Hua Lamphong
به عنوان یک معمار، وقتی برای اولین بار آن طاق بزرگ سالن اصلی و ستون های ورودی اش را دیدم، حدس زدم که باید معماری اش به سبک معماری اروپایی و مخصوصا ایتالیایی باشد که همین طور هم شد. بله همان سبک نئو رنسانس ایتالیایی! با سقفهایی چوبی و پنجره های رنگی.
در ویکی پیدا و اینترنت سال بهره برداری این ایستگاه را ۲۵ ژوئن سال ۱۹۱۶ و مدت ساختش را هم ۶ سال ذکر کرده اند. معمار این بنا ماریو تامانگو (Mario Tamagno) ایتالیایی است که با همکاری یک معمار دیگر به نام آنیبال ریگوتی (Annibale Rigotti) مسئول طراحی ساختمان های عمومی بانکوک در اوایل قرن بیستم بودند.
از ورودی اصلی که وارد سالن اصلی راه آهن می شوید، میانه سالن پر از صندلی هایی است که به صورت ردیفی چیده شده اند. سقف داخلی که کاملا هم دیده می شود از نوع خرپاست که موجب ایستایی طاق شده است. یک نور گیر سرتاسری هم در سقف دیده می شود. در دو طرف و در طول طاق اصلی ردیف هایی از آژانس ها و مغازه ها وجود دارد. سرویس های بهداشتی هم در انتهای سالن اصلی قرار دارد. یک طبقه دیگر هم بالای این ردیف وجود دارد که به وسیله رشته پله هایی در انتهای سالن ها قابل دسترسی است و شامل چند کافی شاپ و رستوران و چند دفتر اداری است.
کافی شاپ ها صندلی هایشان را در کناره نرده های طبقه قرار داده اند. می توانید روی این صندلی ها بنشینید و از نمای سالن اصلی و آدمهایی که آن پایین روی صندلی ها نشسته اند یا در حال رفت و آمد هستند، لذت ببرید. به نظرم دیدن ایستگاه و سالن اصلی از این طبقه و مشاهده زندگی روزمره ارزش خوردن یک فنجان چای یا قهوه را داشته باشد.
درست روبروی ورودی اصلی ان طرف طاق، دکه های بلیط فروشی قرار گرفته اند که با نرده از هم تفکیک شده اند. در بالای هر دکمه هم یک تابلو نصب است. بروی این تابلو ها ساعت حرکت قطار و مقصد انها مشخص شده و برای خرید بلیط باید به دکه مخصوص همان ساعت و قطار مورد نظر بروید. درست در سردر خروجی سالن، عکس پادشاه جدید تایلند اویزان است. در همین حوالی بود که یک جهانگرد ایتالیایی با ما همصحبت شد و باهم عکسی به یادگار گرفتیم. از محل بلیط فروشی ها و سالن اصلی که بیرون می آیید، ۱۴ سکوهای سوار یا platform قرار گرفته است.
ایستگاه مرکزی راه آهن بانکوک چه قدر مسافر دارد؟
در تاریخچه این ایستگاه ذکر شده که این ایستگاه به ۱۳۰ قطار خدمات می دهد و روزانه بالغ بر ۶۰ هزار مسافر را جابه جا می کند. این قطار ها هم شامل کلاس های مختلفی است. قطار تند رو، قطار معمولی و … که خوب قطارهای لوکس و تندروی آن قیمت بالاتری دارند.
چطور از کاسان رود به راه آهن مرکزی بانکوک برویم
بعد از صرف صبحانه و گپ و گفت با مرد فرانسوی بد خلق هاستل! به سمت ایستگاه اتوبوس شماره ۵۳ که به ایستگاه راه آهن مرکزی یعنی Hua Lamphong می رفت، راه افتادیم. ایستگاه اتوبوس در خیابان Krung kasem road واقع شده است و می بایست در ضلع شمالی خیابان بایستید. نکته ای که باید درباره اتوبوس ها در تایلند بدانید این است که برای نگه داشتن اتوبوس و سوار شدن، باید دستهایتان را برای راننده تکان دهید. چون اگر راننده متوجه نشود و یا از داخل اتوبوس زنگ رابرای پیاده شدن نزنی، راننده اتوبوس را نگه نخواهد داشت. این را خانم میانسالی که منتظر همان اتوبوس بود یادمان داد.
خوبی خط شماره ۵۳ این بود که ایستگاه های آن دورتا دور محل کاسان رود و اطرافش را پوشش می دهد. می توانید با سوار شدن به این خط یک دور شهرگردی کامل از این قسمت از شهر بانکوک داشته باشید. کافیست داخل اتوبوس بنشینید و بیشتر بناهای تاریخی و توریسیتی مهم مرکز شهر بانکوک را از داخل اتوبوس ببینید. درست کاری که ما در هنگام بازگشت از آیوتایا انجام دادیم.
مردم تایلند بسیار بسیار مهربان اند و برای کمک نکردن هیچ بهانه ای ندارند. بالاخره بعد از چند دقیقه اتوبوس مورد نظر آمد و سوار شدیم. کنار پنجره نشستم و تا رسیدن به مقصد تمام هوای شهر، نماها و مردمانش را در ذهنم بلعیدم.
کرایه اتوبوس از کاسان رود تا راه آهن مرکزی بانکوک
کرایه اتوبوس از محلی که سوار شدیم تا ایستگاه راه آهن مرکزی لامپونگ نفری ۶.۵ بات است. طول مسیر حدود ۴ کیلومتر بود که ۲۵ دقیقه طول کشید. ایستگاه اتوبوس درست کنار میدان است و ورودی ایستگاه راه اهن مرکزی درست روبروی تقاطع کمی آنطرف تر میدان بود.
آیا ایستگاه مرکزی راه آهن به موزه تبدیل می شود؟
قرار است از ابتدای سال ۲۰۱۹ این قطار به موزه تبدیل شده و ایستگاه مرکزی به مکان دیگری منتقل شود. و ما خوش شانس بودیم که قبل از انتقال و تبدیل ان به موزه، ان را دیدیم و زندگی پر شور بانکوک را درون ان به نظاره نشسته و از نزدیک لمس کردیم. چه خوش اقبالی از این بهتر؟ در ضلع غربی سالن اصلی یک اتاقک شیشه ای قرار گرفته بود. اتاقک شامل دو دوچرخه و لوازم سفر بود. دور تا دور کانکس را هم بنر چسبانده شده بود. این دوچرخه ها و لوزام سفر متعلق به یک زوج تایلندی بود که با دوچرخه به بیش از ۴۷ کشور سفر کرده بودند. و ما محو نقشه راهی شده بودیم که این زوج انها را طی کرده بودند. اعظم چند عکس به یادگاری از این اتاقک شیشه ای و چند کودک گرفت. به سمت باجه های بلیط فروشی رفتیم و دو عدد بلیط قطار معمولی و درجه سه یا همان ordinary ِ ۱۵ باتی گرفتیم. ساعت حرکت قطار ۹ و ۲۵ دقیقه بود. از سالن اصلی خارج شدیم و به سمت سکوی قطارمان حرکت کردیم. قطار ۱۵ باتی. همان چیزی که دلم می خواست در تایلند تجربه اش کنم. لمس زندگی از نزدیک. و این اغاز سفر در قطار ۱۵ باتی بود. سفری درون تونل زمان از بانکوک تا دورترین تاریخ ها!
آبشار لفور
چطور از بانکوک به آیوتایا برویم | پرا ناکون سی آیوتایا
